Door de kerstening van de Germaanse viering van de zonnewende, heeft de geboorte van de Zonnegod plaatsgemaakt voor de aankondiging van de geboorte van Christus. De betekenis van beide vieringen spreken aan en in de donkere decembermaand kijkt men uit naar het langer worden van de dagen, “het nieuwe Licht”. De midwinterhoorn vertelt daarover. Het weemoedige geluid attendeert op de nadering van het Kerstfeest, maar ook op de terugkomst van het licht door het naderende lengen van de dagen.
Sinds mensenheugenis hebben mensen zich geuit en signalen en boodschappen doorgegeven door het blazen op hoorns van allerhande materialen, oorspronkelijk hoorns van dieren en later van hout en metaal.
Eén van de vroegste uitingen is te zien in twee afbeeldingen van groepjes bazuinende figuren, afgebeeld bij Psalm 150 in het “Utrechts Psalter” uit omstreeks 850.
Tot ongeveer halverwege de vorige eeuw was het midwinterhoornblazen vrijwel verdwenen, een enkeling blies nog wel eens op een blikken hoorn, maar in het boek Het Midwinterhoornblazen´ van Everhard Jans lezen we: “Op 18 december 1949 was er in Twente voor het eerst sprake van georganiseerd blazen op de midwinterhoorn, daarmee werd het verval gestuit en zette een nieuwe glorietijd in, m.n. Toon Borghuis uit Oldenzaal zette zich in voor de goede zaak en nu na ruim 60 jaar is anno 2013 wint het midwinterhoornblazen aan populariteit gezien het feit dat ook veel jongeren blazen!
